پروانه

همیشه گفتم سخت ترین کار دنیا اینه ک نقاب خوشحالی بزنی به صورتتتو دلت غوغا باشه و از اون طرف باید بخندی و تظاهر کنی که همه چی عالیه.یه سری آدمام هستن ک فقط دردتو بیشتر میکنن و انگار رنج کشیدن تو براشون کم معنا یا حتی اصلا مهم نیست و یا شاید بدشون نمیاد از اینکه میبینن تو این حالو داری. اینجور وقتا باید چیکار کرد؟هان؟ وقتی از اتفاقی ک خیلیییی ازش گذشته و هربایر با فکر کردن بهش عصبی میشی و در واقع دیگه کاریشم نمیشه کرد؟گریه کنی فایده نداره.غر بزنی فایده نداره. دعوا کنی فایده نداره فقط یه بار سنگینه گوشه دلت برا همیشه . یه باری ک آدمای اطرافت نه تتنها سبکش نمیکنن بلکه با حرفاشون انگار سنگین ترشم میکنن.نمیگم کسی مسئوله اینه که حال منو خوب کنه ولی کاش یکم مراعات کنیم تو برخورد باهم.اگه زمان به عقب برمیگشت خیلی خوب میشد...خیلی پروانه...